بسترسازی نوع ۳:
بسترسازی نوع ۳ را میتوان در خاک های نرم و ریز یکنواخت (soft fine grained soil) که در تمام طول لوله حایل برای لوله ایجاد مینماید، مورد استفاده قرار داد.. لوله را میتوان به طور مستقیم در ترانشه رگلاژ شده قرار داد (شکل ۱۷(.
تمامی انواع بسترسازی را میتوان در مورد لوله پلی اتیلن دوجداره بهکار برد. عموماً باید مراقب بود که چگالی مواد و تراکم در پیرامون لوله یکنواخت باشد. وجود اختلافات زیاد از لایهای به لایهای دیگر باعث بوجود آمدن پیک نیرویی میشود که روی لوله اعمال میشود.
نکته: بخصوص ترانشهای که کف آن از بتن ساخته شده است اولین انتخاب برای لوله پلاستیکی نمیباشد.
متراکم نمودن
درجه فشردگی یا کامپکشن خاک میبایست که در طراحی ساختاری مشخص و تعیین گردد. درجه فشردگی مخصوص میبایست با استفاده از روش های خاص و آزمایش کنترل گردد.
نکته: فشردهسازی مکانیکی backfill اصلی در قسمت فوقانی لوله تا قبل از ایجاد حداقل لایهای به ضخامت ۳۰۰ میلیمتر در بالای لوله نباید صورت گیرد.
متاسفانه استاندارد EN 1610 جزییات نحوه فشردهسازی خاک در ناحیه تحتانی لوله را بیان نکرده است چرا که دسترسی به این قسمت با استفاده از تجهیزات مکانیکی مشکل است. برای لوله تا قطر ۹۰۰ میلیمتر به علت اینکه نرخ فشردگی بیشتر تجهیزات در حد قابل قبول و کافی است مشکل چندانی وجود ندارد.
نکته: لوله با قطر ۱۰۰۰ میلیمتر و بزرگتر میبایست که در ناحیه بین کف ترانشه و لوله با دست فشرده گردند (شکل ۱۹(