مهندسین با استفاده از تکنولوژی جدید سعی کردند هرآنچه از بازار نیاز دارد را برای آن تهیه و ارائه دهند و این خود یک فلسفه جدید که کاملا مغایر با ایده ها و روش های تولیدی دیگر می باشد ، بود . همین فلسفه هنوز که هنوز است اثرات بسیاری بر روی مسائلی همچون کلاس های مختلف فشار ، کلاس های مختلف سختی و محاسبات استاتیکی مختلف دارد . بنابراین همیشه بخاطر داشته باشیم که استاندارد سازی لوله با اقطار کوچک در کلاس های مختلف برگرفته از بازار نبوده بلکه از طرف تولیدکنندگان به بازار ، در جهت حفظ سادگی و کنترل هزینه ها بوده است امروزه همچنان همان مسائل گذشته مطرح می باشد . بطوریکه مثل قبل سیستم های تولیدی لوله پلی اتیلن تکجداره و کاروگیت تمایل به ارائه محصولات تیپ وکاملا مشخص و معین شده به بازار را دارند و ای خود برخلاف نظر و عقیده مهندسین تکنولوژی جدید می باشد .
مصرف مواد اولیه در تولید لوله با اقطار کوچک به اندازه هزینه تولید از اهمیت بالایی برخوردار نمی باشد و این درحالی است که درمورد تولید لوله در اقطار بزرگ بر عکس این مساله صدق می کند به عبارتی در تولید لوله در اقطار بزرگ مصرف مواد اولیه از اهمیت بالاتری نسبت به هزینه های تولید را دارد .
اگر به استانداردهای مربوط به لوله ساختار بندی شده در سایزهای بالا دقت کنید متوجه خواهید شد که این تفاوت چقد دارای اهمیت می باشد به عنوان مثال استاندارهای اروپایی EN-13476-2 و EN-13476-3هر دو به کلاسهای مقاومت تا سایز ۵۰۰ میلی متر احتیاج دارند که این کلاسها می بایست یا ۴ و یا ۸ KN/M۲باشند و این درحالی است که لوله در سایزهای بالاتر را میتوان باتوجه به محاسبات استاتیکی و بدون نیاز به رجوع به چنین مسائلی تولید نمود و این خود یک نکته بسیار مهم و حیاتی در تولید لوله ها می باشد که به طور خلاصه در ذیل جهت اطلاع ارائه شده است .
لوله تولیدی تا سایز ۵۰۰ میلی متر اکثرا براساس کلاس های طبقه بندی شده تولید شده و می شوند . لوله تولیدی از سایز ۶۰۰ الی ۳۵۰۰ میلی متر همیشه براساس محاسبات استاتیکی تولید شده است .
طراحی لوله فاضلابی
از طریق خطوط تولید لوله پلی اتیلن تک جداره :
لوله تولیدی از این روش اصولا در جهت ایجاد کنترل فشار های داخلی و در سایزهای کوچک می باشند . لذا کسانی که از این گونه لوله ها استفاده می کنند بر این عقیده هستند که اینگونه لوله ها را میتوان در زمین دفن کرد چراکه عقیده آن ها بر این است که فشار وارده بر این لوله ها از داخل می باشند . این افراد می بایست بر این نکته نیز توجه داشته باشند که علاوه بر فشار داخلی فشارهای مختلف دیگری همچون بارترافیکی ، آب زیرزمینی و حتی خاک بالاسری لوله وجود دارد که میتواند عملکرد لوله را تحت تاثیر خود قرار دهند لذا باتوجه به مسائل مطرح شده در بالا به عنوان مثال یک لوله با حمل فشار داخلی ۶ بار ممکن است تحت شرایط بار خارجی که تولید تکنولوژی جدید است با مقاومت حلقوی ۲ میتواند جوابگو باشد ، از بین برود و دچار تغییر شکل شود .
در ساختار لوله تحت فشار کیفیت مواد اولیه (رزین ) از اهمیت بالایی برخوردار است و باید توجه داشته باشیم که ضخامت دیواره اینگونه لوله ها در قیاس با لوله پلی اتیلن مدل ۶۳ و ۸۰ و یا ۱۰۰ متفاوت می باشد . متاسفانه از آنجایی که اینگونه رزین ها همگی دارای E-MODULUS هستند ، لذا نمیتوان تفاوت و اختلاف قابل ملاحضه ای در قسمت محاسبات مقاومت حلقوی مشاهده کرد . پس نتیجه جاگذاری اینگونه لوله ها در زیرزمین بسیار بدخواهد بود ، حال اگر در این شرایط به استفاده از مواد پلی اتیلن ۱۰۰ بزنیم و ضخامت لوله را به علت استفاده از مواد اولیه بهتر کم کنیم ، مقاومت این نوع لوله برای کنترل فشار داخلی خوب و مناسب می باشد ولی مقاومت حلقوی آن در جهت کنترل نیروهای وارده از بیرون ضعیف تر خواهد بود .
پس نمیتوان با بهتر کردن ( Grade) مواد اولیه مقاومت حلقوی را بالا ببریم . در همین راستا مهندسین دست به ارائه محصولی به نام پروفیلین زدند و پروفیلین همچون سایر محصولات پلی اتیلن دارای ضخامت بدنه کم و دقیقا همان E-MODULUS مربوطه می باشد با این تفاوت که این محصول قدرت و توانایی بالایی در جهت کنترل فشارهای بیرونی دارد . لذا با عنایت به مطالب ارائه شده بالا میتوان به این نتیجه رسید که هیچگونه ارتباطی بین کلاس های فشار داخلی و مقاومت و پایداری حلقوی در زمین برای لوله پلی اتیلن وجود ندارد .
پس هیچ وقت نباید از کلاس های فشار در جهت توجیه و توصیف پایداری یک لوله که قرار است در زمین دفن بشود ، انجام شود .
ادامه دارد…