از ابتدای دهه ۱۹۶۰ و در زمان کوتاهی پس از اولین معرفی،لوله پلی اتیلن به طور فزاینده ای جهت کاربردهای دریایی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. تخلیه سیال ، انتقال سیال از زیر رودخانه یا دریاچه و گرفتن آب شیرین و شور عمده ترین کاربردهای لوله پلی اتیلن دردریا می‌باشند.علاوه بر کاربردهای اصلی ذکر شده ، در دریا ممکن است از آن‌ها در مواردی همچون خطوط لوله موقت شناور روی سطح آب ، نصب روی زمین‌های باتلاقی و استفاده در عملیات لایروبی استفاده شود.
پرکاربردترین روش نصب خطوط لوله پلی اتیلن در بستر دریا موسوم به شناورسازی و فروبردن می‌باشد.این روش در بیشتر پروژه‌های نصب در دریا استفاده شده و شامل ۷ مرحله زیر می‌باشد:
- انتخاب محل مناسب برای مراحل ساخت،اتصال و آب‌بندی
- تدارک منطقه ای جهت انتقال لوله از زمین به دریا و در صورت لزوم بستر سازی برای لوله زیر دریا
- اتصال قطعات لوله به هم و تبدیل آن‌ها به یک طول پیوسته
- نصب وزنه‌های تعادل(این مرحله ممکن است همراه مرحله بعدی انجام شود)
- به آب اندازی خطوط لوله
- غوطه ور ساختن لوله در محل مشخص شده
- اتمام انتقال از زمین به بستر دریا
لوله پلی اتیلن با چگالی بالا انتخاب مناسبی برای کاربردهای دریایی می‌باشند.به طور کلی دوام و مقاومت بالا به همراه روش‌های ابداعی و مقرون به صرفه نصب، که عملیات را تسهیل کرده اند، دلایل قانع کننده ای جهت استفاده از این لوله‌ها برای سیستم‌های تخلیه سیال،ساختارهای آبگیری از دریا، عبور دادن آب‌های آشامیدنی و بهداشتی از بستر و کاربردهای موقت دیگر در دریا می‌باشند.