(استفاده از جک فلزی-کف لوله،طاق تونل)
در این روش می‌بایست کف لوله را از داخل با کمک جک فلزی مقاوم به سقف تونل متصل نمود. فاصله ساپورتها برابر حداکثر ۲ متر در نظر گرفته شده است. برای این منظور سوراخهایی در تاج لوله تعبیه می‌شود. سوراخکاری می‌تواند هم در کارخانه و هم در پای کار با ابزار خاص انجام یابد. در صورتی که سوراخها در کارخانه تعبیه شوند، قطعه بریده شده در کنار سوراخ، بر روی جداره داخلی لوله جوش داده می‌شود، تا پس از اتمام عملیات بتن ریزی دوباره در جای خود قرار داده شده، جوش شود. به هنگام سوراخکاری می‌بایست دقت نمود، سوراخها در یک امتداد بوده وبه هیچ نحو بیشتر از مقدار مورد نیاز بریده نشود.
اگر چه از نظر محاسبات دبی لوله، ارتفاع پرشدگی آب بین ۷۰ تا ۸۰ درصد در نظر گرفته می‌شود ولی توصیه می‌شود لبه‌ها جوشکاری شده کاملا ساییده و تمیز شوند تا از جهت هیدرولیکی مشکل بوجود نیاید. حتی المکان توصیه می‌شود در نقطه تماس جک با کف لوله و بازیافتنا در جداره داخلی لوله در کنار سوراخها از اجسام سفت و برنده استفاده نشود. برای این منظور گوه‌ها وقطعات چوبی بهترین وارزانترین گزینه محسوب می‌شوند. با عنایت به اینکه بتن ریزی می‌بایست حداقل در ۳بار انجام یابد، در آخرین ردیف بتن ریزی ، می‌بایست ستونک‌ها را آزاد نمود.
استفاده از آب در داخل لوله ونظایر آن
در این روش آب هم وزن نیروی بالا برنده بیرونی در داخل لوله رها می‌شود. در ابتدا و انتهای قسمتی که می‌بایست بتن ریزی انجام یابد لوله نگهدارنده آب ویا خود خط لوله با پلیت بسته می‌شود، با اتمام مرحله دوم بتن ریزی( دو سوم قطر از کف) می‌توان آب را به خارج از لوله تخلیه نمود. مزیت این کار در امکان بتن ریزی زیاد در یک مرحله، ایمنی بالاتر برای جداره لوله، عدم نیاز به سوراخکاری و جوشکاری مجدد سقف می‌باشد.
ادامه دارد…