دبیر انجمن لوله و اتصالات پلی‌اتیلن، در نامه‌ای به معاون اول ریاست جمهوری، با بیان مشکلات تامین مواد اولیه PE100 و عدم عرضه این محصول توسط پتروشیمی‌ها، خواستار تخصیص ارزمبادله‌ای برای واردات PE100 گردید.
مهندس بابک دیانت پی با اشاره به حساسیت موضوع انتقال آبهای مرزی می‌نویسد: بر تک‌تک ایرانیان واضح و مبرهن است که کشور در شرایط تغییر اقلیم، دچار کمبود آب و پیامدهای مربوط به آن گردیده و کارشناسان وزراتخانه‌های مرتبط کشور در طرح‌هایی در راستای مجوزهای مربوطه در خصوص آب‌رسانی به نقاط بحرانی کشور با تعریف پروژه های انتقال آبهای مرزی که تنها تا پایان سال ۲۰۱۷ این بهره برداری‌ها مجاز می‌باشد، دست یازیده‌اند.
این پروژه‌ها با به‌کارگیری لوله پلی اتیلن به سامان می‌رسد که علاوه بر صرفه اقتصادی، کمترین خسارت ناشی از حوادث طبیعی نیز متوجه این محصول است، همچنین بسیاری از کشورهای دنیا، علی‌الخصوص کشورهای پیشرفته صنعتی با به‌کارگیری همین نوع لوله، زیر ساخت خود را تجهیز نموده‌اند.
وی با اشاره به عدم همکاری پتروشیمی‌ها در تامین مواد PE100 ادامه می‌دهد: در وضعیتی که استفاده از مواد اولیه پلی اتیلن گرید ۱۰۰ که دوام و بقای بیشتری در زیر ساخت کشور دارد و در تعریف پروژه‌های کشور توسط مشاوران محترم استفاده از این محصول تاکید شده است، پتروشیمی‌های کشور از عرضه آن به تولیدکنندگان خودداری می‌‌ورزند و البته پیشتر از این نیز که این مواد را عرضه می‌نمودند، تولیدکنندگان لوله با کیفیت پایین آن مواجه بودند.
دبیر انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی اتیلن در ادامه با تشریح تصمیم وزیر صنعت سابق مبنی بر توقف ارز مبادلاتی این محصول می‌گوید: از سوی دیگر در سال ۱۳۹۵ وزیر محترم وقت وزرات صنعت، معدن و تجارت نیز بدون کارشناسی‌های لازم ارز مبادله‌ای برای واردات این نوع مواد اولیه را حذف نمودند که با مکاتبات و مراجعات و ارائه مستندات کارشناسی، اقدام به تصحیح نوع ارز اختصاص یافته به ارز مبادله‌ای شد و طی نامه ای به سازمان توسعه تجارت مجدداً، استفاده از ارز مبادله‌ای را برای این مواد اولیه برقرار نمود. این اقدام وزیر وقت صنعت، معدن و تجارت با مخالفت و مقاومت ریاست محترم بانک مرکزی هرگز تحقق نیافت و متاسفانه تولیدکنندگان از امکان استفاده از ارز مبادله‌ای برای واردات مواد اولیه پلی اتیلن برخوردار نگردیدند. و این در شرایطی اتفاق افتاد که تولیدکنندگان لوله پلی اتیلن قرادادهای بسیاری را در زمان اختصاص ارز مبادله‌ای و با پیش بینی وضعیت قیمت درآن شرایط، منعقد کرده بودند و نتیجه‌ای جز عدم امکان ادامه پروژه و ضبط ضمانتنامه‌های تولیدکنندگان و خطرسقوط در ورطه ورشکستگی برای ایشان در بر نداشت.