استفاده از هندهول به ۲۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح به شهر بابل بر میشود. مطالعات باستانشناسان از روی نوشتهها و نقشههای به جا مانده حاکی از آن است که شهر بابل از سیستم فاضلاب جامع شهری برخوردار بوده است. شبکهای با طراحی ماهرانه که تمامی منطقه شهر را تحت پوشش قرار میداد که شامل کانالهای آجری فاضلاب بهمراه محلهایی برای دسترسی به این کانالها جهت بازرسی آنها (مشابه هندهولهای امروزی) بوده است.
استفاده از هندهولها از دیرباز جهت ایجاد ایستگاههای دسترسی به بخشهای مختلف شبکههای آبرسانی و جمعآوری و انتقال فاضلاب جهت بازرسی، تهویه طبیعی و تعمیر و نگهداری همواره مورد نظر بوده است. امروزه نیز نه تنها از اهمیت آنها کاسته نشده بلکه روز به روز بر اهمیت و نیز موارد کاربرد آنها افزوده شده است.
در چند دهه اخیر پلی اتیلن، با توجه به خواص مطلوبی که دارد، به عنوان مناسبترین ماده برای ساخت منهولها و هندهولها به خدمت گرفته شده است. خواص هندهولهای پلی اتیلن باعث شده که روند استفاده از آنها سیر صعودی داشته باشد، به طوریکه هماکنون در اروپا بیش از ۸۰% هندهولهای مورد استفاده در پروژههای اخیر از نوع پلی اتیلن بوده است. متاسفانه در داخل کشور سهم استفاده از این نوع هندهولها بسیار پایین بوده اما در حال حاضر استفاده از آنها روند رو به رشدی به خود گرفته است.
تنها تفاوت منهول و هندهول در ابعاد و اندازه آنها است .قطر هند هولها معمولا ۵۰۰ ، ۶۰۰ ، ۷۰۰ و یا ۸۰۰ میلی متر با ارتفاع های ۵۰۰ ، ۶۰۰ ، ۷۰۰ ، ۸۰۰ و ۱۰۰۰ میلی متر می باشند .از هندهولها معمولا در شبکه های انتقال گاز و آب جهت حفاظت از شیرآلات مسیر و همچنین در شبکه های انتقال کابل برق ، تلفن و فیبر نوری استفاده میشود . در سالهای اخیراداره کل فرودگاههای کشور از هندهولها به عنوان محلی برای قرارگیری تجهیزات سیستم روشنایی با هدف افزایش ایمنی در استریپ باند پروازی فرودگاه و بالا بردن قابلیت اطمینان سیستم روشنایی باند استفاده کرده است .