از ابتدای دهه ۱۹۶۰ و در زمان کوتاهی پس از اولین معرفی ، لوله پلی اتیلن به طور فزاینده ای جهت کاربرد دریایی مورد استفاده قرار گرفته است . تخلیه سیال ، انتقال سیال از زیر رودخانه یا دریاچه و یا گرفتن آب شیرین و شور عمده ترین کاربردهای لوله پلی اتیلن در دریا می باشند . علاوه بر کاربردهای اصلی ذکر شده ، در دریا ممکن است از آنها در مواردی همچون خطوط لوله موقت شناور روی سطح آب ، نصب روی زمین های باتلاقی و یا حتی استفاده در عملیات لایروبی استفاده گردد .
پرکاربرد ترین روش نصب لوله های پلی اتیلن در بستر دریا موسوم به شناور سازی و فرو بردن می باشد . این روش در بیشتر پروژه های نصب در دریا استفاده شده و شامل ۷ مرحله می باشد که عبارت است از ؛
- انتخاب محل مناسب برای مراحل ساخت و اتصال و آببندی
- تدارک منطقه ای جهت انتقال لوله از خشکی به دریا و در صورت لزوم بستر سازی برای لوله زیر دریا
- اتصال قطعات لوله به هم و تبدیل آنها به یک طول پیوسته
- نصب وزنه های تعادل ( این مرحله ممکن است همراه مرحله بعدی انجام شود )
- به آب اندازی خطوط لوله
- غوطه ور ساختن لوله در محل مشخص شده
- اتمام انتقال از خشکی به بستر دریا
لوله پلی اتیلن با چگالی بالا انتخاب مناسبی برای کاربردهای دریایی می باشند . به طور کلی دوام و مقاومت بالا به همراه روش های ابداعی و مقرون به صرفه نصب ، که عملیات را تسهیل کرده اند ، دلایل قانع کننده ای جهت استفاده از این لوله ها برای سیستم های تخلیه سیال ، ساختارهای آبیاری از دریا ، عبور دادن آب های آشامیدنی و بهداشتی از بستر ،کاربرد های موقت دیگر در دریا می باشند .